SEN PİYER

İstanbul’daki varlıkları 13. yüzyılın ilk yarısına dayanan Dominiken Rahipleri, Galata Tepesi eteklerinde yükselen ve Aziz Paul adı ile anılan kiliselerinin 1475 yılında camiye (şimdiki Arap Camii) dönüştürülmesi ile burayı terk etmek zorunda kaldılar ve birkaç yüz metre mesafede bulunan taş bir yapıya taşındılar.

Aziz Piyer’e adanan bu yapı küçük olmasına rağmen bölge Hıristiyanlarının ihtiyaçlarına cevap verebiliyordu. Yapı, daha çok işlevi olan bir binanın yapımına karar verilinceye kadar 1603 yılına değin kullanımda kaldı.

Yarım asırdan biraz fazla bir süre sonra, 11 Nisan 1660’da çıkan ani bir yangın bu yapıyı da yerle bir etti. Yeniden onarılan yapı 1731’de tekrar aynı akıbete uğradı. Rahiplerin cesaretlerini kaybetmeyerek aynı yerde beşinci defa inşa ettikleri kilise de bir asırdan az süre ayakta kalabildi.

Hiç süphesiz kilisenin en değerli eseri dördüncü sunakta yer alan “Odighitria” yani “Yol Gösteren Meryem” ikonasıdır. Her ne kadar onun buğünkü şekli ile tanzimi çok eski değilse de, 1731 yılında bir yangından kurtarıldığı ve çok özel bir tarihi değere sahip olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Daha sonra ise, ismi bilinmeyen bir kuyumcu tarafından, 120×160 cm ebatlarındaki orijinal tablo, Aziz Meryem’in mantosu altındaki Dominiken rahipler ve bu tarikata mensup kişileri himayesi altında resmeden, gümüş bir kabartma ile kaplanmıştır.

Giriş kapısının pek aydınlık olmayan yanında ise önceki asırdan kalma, haç üzerinde İsa’yı gösteren bir heykel ve karşı koşesinde kupa biçiminde gri mermerden altıgen şeklinde yapılmış bir vaftiz havuzu bulunmaktadır.

Bu kilise hiç bir zaman görkemli bir girişe sahip olmamıştır. Ancak iç kısımdaki sade giriş kapısının hemen üzerinde mimarı tarafından zenginleştirilmiş iki balkon bulunmaktadır. Birinci balkonda Camillo Bianchi’nın eseri olan kilise orgu yer almaktadır (1875). Vaktiyle İtalyan Okulu öğrencilerinin kutsal ayinleri takip ettiği ikinci balkon da bunun üzerindedir.